പരദേശി

ഇളം നീല നിറമുള്ള ചുവരുകള്‍

അയാളെ സംശയാലു ആക്കി..

അവയുടെ അതിരുകള്‍ക്കപ്പുറം

അദൃശ്യമായ ഒരു ലോകത്തിന്റെ

കഥകള്‍ മനസ്സില്‍ നെയ്തു

അയാള്‍ നടന്നു...

നടന്നു പോന്ന വഴികളിലെ

കറുപ്പും വെളുപ്പുമാര്‍ന്ന

മണ്ണ് അയാളുടെ

കീറിയ പുറം കുപ്പായത്തില്‍

പറ്റിയിരുന്നു....

കാറ്റു അയാളെ

വിടാതെ പിന്തുടരുകയായിരുന്നു..

തെരുവ്

ശുന്യമായിരുന്നു.

ഇടയ്ക്കെങ്ങു നിന്നോ കേട്ട

തെരുവ് നായ്ക്കളുടെ ശബ്ദം

അയാളെ അലോസരപ്പെടുത്തിയില്ല..

നിഗൂഡമായ ഒരു കൌതുകത്തോടെ

അയാള്‍ ആ ശബ്ദം

അനുകരിച്ചു..

പാതിയില്‍ അത് തൊണ്ടയില്‍

കുരുങ്ങിയെങ്ങിലും,

അയാള്‍ സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു...

ഇരു വശങ്ങളിലും

നീല ചുമരുകള്‍

അവസാനമില്ലാതെ നീണ്ടപ്പോള്‍

അയാള്‍ അസ്വസ്ഥനായി...

ഓര്‍മ്മയുടെ അങ്ങേയറ്റം

പരതിയിട്ടും

ഇളം ചാര നിറമാര്‍ന്ന

നിഴലുകള്‍ അല്ലാതെ

മറ്റൊന്നും കണ്ടെത്താന്‍

അയാള്‍ക്ക്‌ കഴിഞ്ഞില്ല...

ഒടുവില്‍ ആകാശം ഇരുളുകയും

വെളിച്ചം മങ്ങുകയും

ചെയ്തപ്പോള്‍

അയാള്‍ തിരിച്ചു നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി..

പിന്നെ,

ഒരുള്‍പ്രേരണയില്‍

അയാള്‍ പിന്തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍

നീല ചുവരുകള്‍

അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു.

പകരം,

പരിചിതമായ ഒരു

താഴ്വര

അയാള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍

പരന്നു കിടന്നു...

ദൂരെ,

ഗ്രാമത്തിലെ ചിമ്മിനികളില്‍ നിന്നും

പുക ഉയരുന്നത്

കാണാമായിരുന്നു..

പുതിയൊരു ഉത്സാത്തോടെ

അയാള്‍ നടന്നു തുടങ്ങി...

അയാള്‍

സ്വന്തം ഗ്രാമത്തിലേയ്ക്ക്

മടങ്ങുന്ന പരദേശി ആയിരുന്നു..